Kazım Karabekir Paşa’nın Birinci Cihan Harbine Neden Girdik, Emre
Yayınları, Cilt, I Sayfa,186-188 kitabında bizzat başından geçen kendi
anlatımıyla,
RUSLARLA İLGİLİ HATIRATI
Ruslarla ilgili; babam Van’da Jandarma
Alay Komutanı iken bir düğün ziyafetine Rus Konsolosuyla yemekte ben yan
yana bulunuyordum. 1887 (1303)’de idi. Henüz beş yaşımı bitirmiştim.
Konsolos tercümanı vasıtasıyla ban iltifat etti ve büyüyünce ne
olacağımı sordu.
Üzerimde Yaver Süvari Yüzbaşısı elbisesi vardı.
Gezmelere, davetlere, beni bu kıyafetle götürmek babamın hoşuna giderdi.
Galiba Konsolosunda hoşuna gitmiş olacak ki benimle sohbet açtı ve
böyle bir soru da sordu. Kısaca cevap verdim.
-Kumandan olacağım!
-Ala! Fakat kumandan olup ta ne yapacaksın bakalım? diye işi uzattı.
Büyüklerle konuşmaktan hiç sıkılmadığımdan hemen bunun da cevabını
verdim.
-Düşmanları memleketimize sokmayacağım!
Bu cevabım
sofra halkını da pek memnun etti. Konsolos beni takdir ve babamı da
tebrik ederek bana bir hediye göndereceğinden kabulünü rica etti. Pek
hediyeden hoşlanmamakla beraber bir oyuncaktır diye babam teşekkür
ederek:
-Çocuğum hediyenizi kabul eder, dedi.
Ben de sevindim. “Bakalım şu Rus oyuncağı ne imiş?” Diye sabırsızlıkla bekledim.
Akşam üstü, bir Rus Kavası (Elçilik veya konsolosluklarda görev yapan
hizmetli) evimize geldi ve kutu içinde bir hediye getirdi. Bunu babama
götürdüler. Ben diğer odada büyük kardeşimin yanında sabırsızlıkla
oyuncağın bana verilmesini bekliyordum. Babamın yanında yalnız annem
vardı.
Onların bulunduğu odada bir silah patladı!
Telaşla korktuk. Gördüğüm vaziyet şuydu:
Babamın elinde ufacık bir rovelver, (tabanca) annem sapsarı kesilmiş titriyordu. Babam:
-Vay alçak herif! Diye haykırarak; Çocuklar verilmiş sadakamız varmış.
Eğer bu hain herifin gönderdiği hediyeyi Kazım eline alsaydı, muhakkak
kendini vururdu. Bakın! Gelen hediye içi doldurulmuş bir küçük
rovelvermiş. Elime alınca patladı. Az kaldı annenizi vuruyordum. Kurşun
yüzünü sıyırarak yüke saplandı.
Rovelvelerin diğer kurşunlarını boşalttılar. Müthiş yeni bir silah!
Bu feci hatıranın korkusu günlerce evimizi rahatsız etti. Sonraları da
yıllarca dilimizden düşmedi. Canlı bir tablo gibi hafızamıza kazındı.
5 yaşında bir çocuğa ve insani bir hediye!
Bu yaşta bir Rus kurşunuyla ölmek veya karşımdakini öldürmek gibi bir facia ile konsolos beni az kaldı mahvedecekti.
19 Şubat 2016 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder